Op eerste kerstdag waren we in de wei. Knappe Flóki haalt gelijk wat je vraagt. Ik was aan de andere kant van het pad mijn rijzweepje vergeten. Flóki kon het niet zien en ze stond er zeker 25 meter bij vandaan. Op mijn vraag of ze het even wilde halen, vertrok ze direct in de goede richting en kwam er heel blij mee terug. Heel handig zo'n hulphond die voor vanalles inzetbaar is.
Vannacht is er weer 20 cm sneeuw gevallen, we hebben vanmiddag een heerlijke wandeling gemaakt door het bos. Meer foto's zijn HIER te bekijken.
siast begroet werd door de honden.
20 augustus 2010 Een beetje een trieste dag vandaagLangzaam schuift ze open, de liftdeur op één hoog
Mijn oog weet feilloos waar je zit
'n vaste stek, 'n laatst bezit
Steeds vaker weet ik niet of jij mij hoort als ik je groet
en woorden die ik zeggen moet
verstillen voor ze hoorbaar zijn
Je kijkt me aan, maar kent me niet
't is of je een vreemde ziet,
die achteloos voorbij zal gaan
Je mond beweegt, maar klank noch taal
onthullen mij dat triest verhaal
van de onmacht, eenzaamheid en vrees
die ik in je ogen lees
De groeven in je ziel, ik kan ze niet meer helen
Je schouders niet meer rechten, je leven niet meer delen
Je zit daar maar te zitten voor het raam,
wachtend op iemand, je weet niet meer haar naam
Dan opeens zie je een dier.....
hé!, wat doet dat hondje hier?
Je strekt je armen naar haar uit
Je lacht en streelt haar lieve snuit
Je ogen stralen als sterretjes van geluk
Deze momenten kunnen voor jou niet meer stuk
Als de hond haar werk heeft gedaan,
Laat je je gedachten weer gaan.
20 augustus 2010 Spelen in de wei maar wel even opletten of er iets gebeurt..... 
Voor mijn opleiding moest ik een activiteit bedenken voor een bewoner. Een van de bewoners is gek op fietsen en wilde graag de molen nog eens zien nu hij helemaal gerestaureerd is. We hebben er nog een bezoekje aan het Tabaksmuseum in Amerongen aan vast geplakt. Het ritje was voor de bewoner compleet als Flóki mee mocht. De in het Tabaksmuseum aanwezige vrijwilliger nam alle tijd om over de tabaksteelt en het museum te vertellen en vragen te beantwoorden.
Wat enorm triest als je zo'n bericht als dit krijgt. Fel was zo'n ontzettend fijn maatje, zo door en door betrouwbaar, die zal een flinke leegte achterlaten. Wat mag hij blij zijn met zulke baasjes als jullie, die nog alles voor hem hebben geprobeerd te doen zodat hij enigszins verder kon op een voor hem aanvaardbare manier. Nu dat niet meer het geval kon zijn hebben jullie een beslissing genomen die voor jullie heel erg zwaar moet zijn geweest, maar die voor hem de enige goede was. Jenny en Dineke ik wens jullie heel veel sterkte. Ik zal Flóki's vader zeker ook missen.
