Tuesday, December 28, 2010
Saturday, December 25, 2010
Sunday, December 19, 2010
Friday, November 19, 2010
Thursday, October 14, 2010
Flóki geniet zichtbaar, ze mag mee het bos in met haar maatjes. Maar eerst wordt het stel nog even op de foto door opa, die enthousiast begroet werd door de honden.
Omdat Flóki over het algemeen goed luistert, mag ze bijna altijd loslopen in het bos. Bij vertrek zijn ze schoon, maar o wee...... bij terugkomst is daar niets meer van te zien. Thuis maar even onder de tuinslang om het ergste eraf te spuiten.
Monday, September 06, 2010
Friday, September 03, 2010
Flóki was mee naar het werk. Ik bracht wat naar een andere huiskamer en zie in de gang dat Flóki ineens met haar kop naar beneden in de hoek bij de plint duikt en wat opraapt. Ik zeg: " Joh, geef eens hier", ik houd mijn hand op en krijg al kwispelend, heel keurig en voorzichtig, een kunstgebit aangereikt ;).
Even later bleek dat het al 5 dagen zoek was, er was schoongemaakt, dus vermoedelijk is het met de een of ander een poosje op pad geweest. Volgens een bewoner kan Floki wel ingezet worden als politiehond.
Het gebit is (goed gepoetst en wel ;)) weer terug naar de rechtmatige eigenaar.
Friday, August 20, 2010
Flóki's grote vriendin is overleden en vandaag was het afscheid.
Met deze mevrouw is het werken met Flóki in de zorg voor ons begonnen. Zij heeft van Flóki genoten en wij van haar!
Door onderstaand gedicht zal ik nog vaak aan haar denken.
Verpleeghuis, één hoog
Langzaam schuift ze open, de liftdeur op één hoog
Mijn oog weet feilloos waar je zit
'n vaste stek, 'n laatst bezit
Steeds vaker weet ik niet of jij mij hoort als ik je groet
en woorden die ik zeggen moet
verstillen voor ze hoorbaar zijn
Je kijkt me aan, maar kent me niet
't is of je een vreemde ziet,
die achteloos voorbij zal gaan
Je mond beweegt, maar klank noch taal
onthullen mij dat triest verhaal
van de onmacht, eenzaamheid en vrees
die ik in je ogen lees
De groeven in je ziel, ik kan ze niet meer helen
Je schouders niet meer rechten, je leven niet meer delen
Je zit daar maar te zitten voor het raam,
wachtend op iemand, je weet niet meer haar naam
Dan opeens zie je een dier.....
hé!, wat doet dat hondje hier?
Je strekt je armen naar haar uit
Je lacht en streelt haar lieve snuit
Je ogen stralen als sterretjes van geluk
Deze momenten kunnen voor jou niet meer stuk
Als de hond haar werk heeft gedaan,
Laat je je gedachten weer gaan.
Wednesday, August 04, 2010
Vandaag ging Flóki mee naar mijn werk. Ik klopte en ging een kamer binnen van één van de bewoners. Het gaat niet zo goed met haar. Ik zei haar goedemorgen en vertelde haar dat er een vriendinnetje van haar naast haar bed zat. Haar ogen gingen open, een glimlach kwam op haar gezicht, ze stak haar hand uit en glimlachte, aaide Flóki en reageerde met: "Je bent een schat". Dit duurde maar een paar tellen en toen trok ze haar hand weer terug en sloot haar ogen weer. Maar toch, dit is echt zo'n moment met een gouden randje! Het lijkt of Flóki snapt dat ze nu helemaal voorzichtig en heel zachtjes moet doen. Ze voelt het zo goed aan.
Sunday, August 01, 2010
Thursday, July 29, 2010
Sunday, June 27, 2010
Monday, June 14, 2010
Sunday, May 23, 2010
Tuesday, May 11, 2010
Wat enorm triest als je zo'n bericht als dit krijgt. Fel was zo'n ontzettend fijn maatje, zo door en door betrouwbaar, die zal een flinke leegte achterlaten. Wat mag hij blij zijn met zulke baasjes als jullie, die nog alles voor hem hebben geprobeerd te doen zodat hij enigszins verder kon op een voor hem aanvaardbare manier. Nu dat niet meer het geval kon zijn hebben jullie een beslissing genomen die voor jullie heel erg zwaar moet zijn geweest, maar die voor hem de enige goede was. Jenny en Dineke ik wens jullie heel veel sterkte. Ik zal Flóki's vader zeker ook missen.