Flóki

Zo mooi......
Gisteravond had ik dienst in een andere woning dan normaal. Tijdens de avonddiensten is het normaal dat je als collega's elkaar bijspringt omdat een aantal bewoners niet alleen geholpen kunnen worden.
Ik zag ineens dat één van "mijn eigen" bewoners erg depressief geworden was. Het kwam net zo uit dat ik deze bewoner kon helpen. Flóki mee......., Flóki kwam uit zichzelf naar de bewoner toe, bewoner op de rand van het bed, Flóki met een pootje op de schoot van de bewoner en ze keek de bewoner aan, Flóki duwde haar neus in de handen van de bewoner en die keek terug, de bewoner werd rustiger. Wat is het dan mooi om eigenlijk alleen maar toe te kunnen kijken en te zien wat er allemaal gebeurt. De bewoner begint een gesprekje tegen de hond, die uit zichzelf feilloos aanvoelt dat ze rustig tegen de bewoner aan moet blijven zitten en dit dan ook doet zonder aanmoediging van mijn kant. Ik ben ervan overtuigd dat ons kleine viervoetertje op zo'n moment met deze bewoner veel meer bereikt dan ikzelf. Dit hele gebeuren duurde denk ik een minuut of 5, er kwam daarna een gesprek met de bewoner op gang en het resultaat was dat de bewoner vanalles vertelde en dat we samen nog ontzettend gelachen hebben. Toen de bewoner ging slapen, kreeg Flóki een dikke knuffel met de mededeling: Je bent een lief hondje, Flóki liep naar de tafel (waar een verdwaald kaaskoekje op lag ;) en ging ernaast zitten. De bewoner zag waar ze op aasde en reageerde naar Flóki met: "je bent ook een klein varkentje!" en naar mij met: "mag wel he?". Zeg dan maar eens nee als ze zo super heeft gewerkt........
Ik hoop van harte dat Flóki's aandeel er toe heeft bijgedragen dat de bewoner een goede nachtrust heeft gehad.